αγγελος μιχαηλ σπάρταλης

Νεκτροταφείο παπουτσιών


ΡΟΔΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2000


θεατρικό ποίημα




ε


ΠΡΕΜΙΕΡΑ - περιεχόμενα

Το Σάββατο 19 Αυγούστου του 2000 στον κήπο του βιβλιοπωλείου "Το Δέντρο" της οδού Χειμάρας στη Ρόδο, ανεβάσαμε για πρώτη φορά το θεατρικό ποίημα "Νεκροταφείο Παπουτσιών". Η παράσταση επαναλήφθηκε την επόμενη ημέρα, Κυριακή 20 Αυγούστου, στο πλακόστρωτο της οδού Σοφοκλέους στην παλιά πόλη της Ρόδου, μπροστά από το Cafe BESARA.

Με εξαιρετικούς φίλους και συνεργάτες κάναμε πραγματικότητα μία ιδέα. Γιατί τα ποιήματα δεν είναι εξαρτημένα από τα βιβλία που τα περιέχουν ούτε από τη μουσική που τα περιβάλει. Στις παραστάσεις, θεατές που είχαν προσκληθεί και άλλοι περαστικοί που κοντοστάθηκαν, δέχτηκαν ν΄ ακούσουν και να δουν σύγχρονη ποίηση "στο δρόμο". Κι εμείς, επιτέλους ζωντανέψαμε το νεκρό-τυπωμένο ποίημα.


ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Σάββατο 19 Αυγούστου, ώρα 20:00, βιβλιοπωλείο "Το Δέντρο"
Χειμάρας 14 Ρόδος, τηλ. 20058

Κυριακή 20 Αυγούστου, ώρα 20:00, Cafe BESARA
Σοφοκλέους 11-13, παλιά πόλη Ρόδου, τηλ. 30363

Στους δρόμους της παλιάς πόλης όπου περπατούσαμε μέρες μετά τις παραστάσεις, φίλοι μας χαιρετούσαν απαγγέλλοντας στίχους από το έργο αντί να λένε "γεια σου" ή "αντίο!". Μικρές εκφράσεις που είχαν συγκρατήσει όπως: "Μα η αγάπη δεν πνίγεται!" ή "Και μετά; Τίποτα! Και ποτέ πια!" απευθύνονταν από τους θεατές στους ηθοποιούς σε μία νέα παράσταση, αντεστραμμένη της πρωτότυπης. Από τότε το ποίημα δεν έχει ανάγκη ούτε εμάς, ούτε τα σκηνικά και τα κουστούμια μας.

Δεν θέλω να καταργηθούν τα βιβλία και τα τραγούδια. Αυτά θέλω να΄ ναι τα ανοιχτήρια μας για να βγάζουμε την ποίηση έξω από τις μπουκάλες. Και τότε, θα κουβεντιάζουμε και θα διαβάζουμε ποιήματα στις παρέες μας όπως ακριβώς κερνάμε και τραγουδάμε.

 

  • Video
    διάρκεια: 1min 34 sec
    μέγεθος αρχείου mpg: 3.8 MB













ΔΙΑΝΟΜΗ

Ιέρεια
Δ. Σωτρίλλη

Πρώτος χορευτής
Γ. Κοτσορώνης

Δεύτερος χορευτής
Γ. Χρυσοστόμου

Αφηγητής
Α. Σπάρταλης






Σκηνογραφία
Γ.Κούρουπας

Μακιγιάζ

Ι.Σπάρταλη

Τεχνικοί
Σ.Δάγκας
Α.Τσόλης

Βίντεο & Φωτογραφίες
Σ.Χατζάκης
Α.Χατζάκης

Κείμενα & Σκηνοθεσία
Α.Σπάρταλης











ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ


ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ - περιεχόμενα

Το θεατρικό ποίημα "Νεκροταφείο παπουτσιών" αποτελείται από έναν Σκελετό πλαισιωμένο από Αφηγήσεις και Απαγγελίες.



Ο Σκελετός είναι το δραματοποιημένο ποίημα "Νεκροταφείο παπουτσιών" το οποίο υποκρίνονται η Ιέρεια με τον Πρώτο και τον Δεύτερο Χορευτή. Αποτελείται από την Είσοδο, τις Μνήμες(παρελθόν), τα Επεισόδια(παρόν), τους Χρησμούς(μέλλον) και την Έξοδο. Ένας Υποκριτής βαδίζει και μονολογεί ενώ οι άλλοι παριστάνουν τις "φωνές" που τον ενοχλούν. Οι ρόλοι μεταξύ των Υποκριτών αλλάζουν συνέχεια ώστε εκείνος που παριστά τον οδοιπόρο να γίνεται περιοδικά "φωνή" και αντίστροφα.





Οι Αφηγήσεις αποτελούνται από τον Πρόλογο και τις Εισαγωγές στις Απαγγελίες. Διαφέρουν σημαντικά στο ύφος από το υπόλοιπο έργο αφού αποτελούνται από "ηχογραφήσεις" καθημερινής ομιλίας, "υποκλοπές" από διπλανά τραπεζάκια. Ο Αφηγητής διακόπτει του Υποκριτές. Σταματά τη δράση για να κάνει προσωπικές παρατηρήσεις στον θεατή.





Οι Απαγγελίες μπαίνουν σαν σφήνες στον σκελετό. Απαγγέλλονται από τους Υποκριτές τα εικονογραφημένα ποιήματα: "επιθυμία", "ΤΑΚ", "Τρωάδες".





Στην πρεμιέρα του έργου, κατά την εκτέλεση του Σκελετού, το κείμενο προβάλλονταν σε μία μεγάλη οθόνη που αποτελούσε μέρος του σκηνικού. Στις Απαγγελίες, δίπλα στο κείμενο, προβάλλονταν και οι εικόνες που συνοδεύουν τα ποιήματα. Στις Αφηγήσεις, η μηχανή προβολής μένοντας αναμμένη αλλά κενή, χρησίμευε σαν απλός προβολέας που φώτιζε τον Αφηγητή. Η μηχανή προβολής άναψε αμέσως πριν τον Πρόλογο και έσβησε αμέσως μετά την Έξοδο, δηλώνοντας την αρχή και το τέλος του έργου.





Η οθόνη προβολής ήταν ένα λευκό πανί διαστάσεων δύο επί τρία μέτρα πλαισιωμένο από ένα πλατύ καμπύλο κάδρο με καρφωμένα ξερά κλαδιά, πανιά, χαλκό και σιδερόβεργες. Μπροστά από την οθόνη υπήρχε ένα ξύλινο πατάρι πάνω και κάτω από το οποίο υποκρίνονταν η Ιέρεια, ο Πρώτος και ο Δεύτερος Χορευτής. Ανάμεσα στο πατάρι και στην αναλογική μηχανή προβολής διαφανειών που πρόβαλε τα κείμενα και τις εικόνες στην οθόνη, υπήρχε ένα τραπέζι με τρεις καρέκλες στο οποίο έγιναν οι Απαγγελίες από τους Υποκριτές. Ο Αφηγητής αφηγούνταν πάνω από το πατάρι και αμέσως μετά αποχωρούσε.





Οι Υποκριτές και ο Αφηγητής εμφανίστηκαν με πρόσωπα βαμμένα συμμετρικά κατά ύψος άσπρα-μαύρα και μαύρα χείλια. Η Ιέρεια φορούσε λευκό χιτώνα και οι Χορευτές μαύρες μπλούζες και άσπρα λινά παντελόνια. Ο αφηγητής φορούσε λευκή μπλούζα και μπλε παντελόνι. Όλοι ήταν ξυπόλυτοι.




Η πρεμιέρα διάρκεσε περίπου μία ώρα και κόστισε λιγότερο από εκατό χιλιάδες δραχμές.


Τέλος, πρέπει να πω ότι με τους συντελεστές των πρώτων παραστάσεων του θεατρικού ποιήματος "Νεκροταφείο παπουτσιών", τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2000 στη Ρόδο, γελάσαμε πάρα πολύ σαρκάζοντας τους εαυτούς μας μέσα κι έξω από το έργο και άλλοτε πήραμε πολύ σοβαρά το ρόλο μας, σε τόσο βίαιες εναλλαγές που λέω "άξιζε!".













ΧΟΡΗΓΟΙ

βιβλιοπωλείο
"Το Δέντρο"

Cafe BESARA

Bar ΘΕΑΤΡΟ










ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ - περιεχόμενα

Ένας άνθρωπος βαδίζει σε ερημωμένες παραλίες. Βαδίζει το πρωί, το μεσημέρι και το βράδυ, ασταμάτητα. Ποδοπατάει σάπια παπούτσια. Διασχίζει ένα νεκροταφείο παπουτσιών.

Στο δρόμο συναντά τυφλά άλογα που σέρνουν στα δόντια κουβάδες θειικό οξύ. Αυτά τα άλογα αγαπά, από αυτά περιμένει τη λύτρωση.
Μονολογεί για τον έρωτα και το θάνατο. Για τις ανθρώπινες επιθυμίες. Μονολογεί για τη σχέση του σώματος και του πνεύματος. Για την παιδική ηλικία, τον πόλεμο και την φιλία. Μονολογεί για τη θέση του ανθρώπου στο σύμπαν και του απαντάνε φωνές. Η φωνή της ερωμένης και του εραστή, η φωνή της μητέρας, της δασκάλας και του γείτονα. Η φωνή του δελτίου ειδήσεων.

Ένας άνθρωπος βαδίζει σε ερημωμένες παραλίες ποδοπατώντας σάπια παπούτσια. Μονολογεί και του απαντάνε φωνές. Διασχίζει ένα νεκροταφείο παπουτσιών.
Στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.
Σε μνήμες, επεισόδια και χρησμούς.


Αυτό είναι το σκηνικό του θεατρικού ποιήματος "Νεκροταφείο παπουτσιών" ..
.







ε




ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ




.

1



5






10





15

ΕΙΣΟΔΟΣ - περιεχόμενα

Νύχτα
Στις ερημωμένες παραλίες
Φορτηγά ξεφορτώνουν παράνομα
Νεκρά παπούτσια
Και σκελετούς οδοιπόρων

Ασβεστωμένοι νάνοι
Λύνουν τα χαλινάρια
Και λεφτερώνουν τ΄ άλογα
Με τα φερμουάρ στα μάτια

Τ΄ αρσενικά
Δαγκώνουν το λευκό φεγγάρι
- το μασουλάνε με βουλιμία -

Και οι φοράδες
Σηκώνουν ψηλά στα δόντια
Τους σιδερένιους κουβάδες
Με το θειικό τους οξύ
Και καλπάζουν γερά, ίσια μέσα

Ραντίζοντας

Το νεκροταφείο των παπουτσιών.




ε





20






25






30






35





Ι. επεισόδιο α' - περιεχόμενα

Βαδίζω
Μέρες, χρόνια
Μίλια, μίλια

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Βαδίζω
Μέρες, νύχτες
Μεσημέρια, μεσημέρια

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Είμαι από άλλο πλανήτη
Σε άλλο πλανήτη
Κι εσύ ΄σαι αλλού

Μόνο τα λαστιχένια σου πέδιλα θαλάσσης
Είναι εδώ αλμυρά
Προσκολλημένα σαλιγκάρια τα γεύονται
Κι αργοσαλεύουν ηδονικά

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

" Μα η αγάπη δεν πνίγεται ! "

Πνίγεται !

Χρειάζομαι μόνο ένα δροσερό μαξιλάρι
Και δύναμη.




ε





40






45






50





55







60






65
ΙΙ. επεισόδιο β' - περιεχόμενα

Βαδίζω
Αριστερό, δεξί
Πόδι, πόδι

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Βαδίζω
Αριστερό, δεξί
Χέρι, χέρι

" Έρπεσαι ; "
Όχι, ακροβατώ !
Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Έχεις ένα χαμόγελο
Για να γελάς
Κι άλλο χαμόγελο να σιγολές " στο πλοίο "

Μα δε γελάς
Ούτε κουρδίζεις το ρολόι σου
Ακινητείς, κι όσο ακινητείς
Ένα μυρμήγκιασμα στρέφει σε άγαλμα το πόδι σου

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών
" Μα η αγάπη δεν πνίγεται ! "

Πνίγεται !

Χρειάζομαι μόνο ένα λαδωμένο σκοινί
Και δύναμη

Δύναμη να σ΄ αρνηθώ
Εσένα
Υγρή Αφροδίτη

Να μην τρέφω για ΄σένα
Ζωή αιώνια
Καμία επιθυμία.




ε




ε





ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ

Εισαγωγή στην απαγγελία "επιθυμία" - περιεχόμενα

Είσαι τυχερός γιατί ζεις την επανάσταση της κινητής τηλεφωνίας και θα καταλάβεις ευκολότερα. Προηγήθηκε η επανάσταση των υπολογιστών και του κλιματισμού στο αυτοκίνητο. Όλα αυτά εσύ τα έχεις ανάγκη, σ΄ ακούω να λες "μου χάλασε κι έχω μια στεναχώρια" ή "δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτό". Αγοράζεις και στο παιδί σου κι έτσι δημιουργείς επιθυμίες και στα παιδιά των άλλων.
Αλλά οι επιθυμίες δεν είναι όλες αληθινές.

Είσαι τυχερός και για κάτι άλλο. Ζεις με την επιτήρηση των διαφημιστών. Πάντα σε αναστολή, αν δεν αγοράσεις χαρακτηρίζεσαι αμέσως ανένταχτος : "για σωφρονισμό". Πρέπει κι εσύ να επιθυμείς τις άχρηστες χρωματιστές εικονίτσες των άχρηστων χρωματιστών αντικειμένων.
Αλλά οι επιθυμίες δεν είναι όλες αληθινές.

Επιθυμείς να εξαγοράζεις τον έρωτα.

Επιθυμείς να δημιουργείς δημιουργήματα.

Επιθυμείς να κατέχεις μια σπουδαία θέση στο σύμπαν και φυσικά πεθαίνοντας να μετασχηματιστείς - άγνωστο πως - σε κάτι νεκρό αλλά και πάλι σπουδαίο.

Αλλά οι επιθυμίες δεν είναι όλες αληθινές.


(Στη συνέχεια η Ιέρεια απαγγέλει το ποιήμα "επιθυμία". Η εικονογράφηση του ποιήματος προβάλεται στην οθόνη)




ε




ε





70






75







80






85

ΙΙΙ. μνήμη α' - περιεχόμενα

" Μήπως είσαι επαγγελματίας Κλόουν "
Όχι, όχι, δεν είμαι !
Είναι που καταστράφηκε η καριέρα μου
Στη θέα μίας θανατηφόρας πτώσης

Γλίστρησες και σκοτώθηκες
Σε μία μπανανόφλουδα

Ωραία, πολύ αστεία
Και θανατηφόρα

Και δεν γελάω
Γέλασα τότε όλο το γέλιο μου για πάντα

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

" Τώρα που κάνουμε έρωτα
Δε βγάζεις τις γυαλιστερές σου μπότες
Τώρα που κείτομαι γυμνή ; "

Γλίστρησες και σκοτώθηκες
Σε μία σφουγγαρισμένη σκάλα

Ωραία, πολύ αστεία
Κατρακυλούσε το νεκρό κορμί σου

Και δεν γελάω
Γέλασα τότε όλο το γέλιο μου για πάντα.




ε





90








95

ΙV. επεισόδιο γ' - περιεχόμενα

Βαδίζω
Τότε, μετά
Τώρα, τώρα

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Κλείδωσε δύο φορές την πόρτα
Με μία φορά σε κλέβουν ευκολότερα

" Με δύο φορές θ΄ αργήσω στην δουλεία "

Ωραία δουλειά !
Σου κλέβει τις καρφίτσες
Και τα γράμματα των βιβλίων σου.




ε





100







105






110





115





120
V. χρησμός α' - περιεχόμενα

Βαδίζω
Ένα, δύο
Μηδέν, μηδέν

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Δεν έχω όραμα
Δεν θέλω πια να γίνω γελοτοποιός

" Να κοιτάς κάθε πρωί
Τη φωτογραφία των ονείρων σου "

Ωραία φωτογραφία !
Όλο πυροσβέστες κι αεροπόρους
Ζωγράφους και ποιητές

Εγώ τώρα θέλω
Να πεταχτεί το άλογο με τα φερμουάρ στα μάτια
Και τον κουβά με το θειικό οξύ
Να τινάξει το κεφάλι μουγκρίζοντας
Να του φύγει από τα δόντια ο κουβάς
Και να με λούσει

Το πρόσωπο μου να λιώσει
Και να χύνεται πάντα στο πάτωμα
Σταγόνα - σταγόνα

" Αχ ! όχι ! αυτό αποκλείεται !
Βάδιζε μη σταματάς !
Πάρε ρυθμό από την καρδιά σου
Τακ, Τακ, Τακ ! "




ε




ε




ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ


Εισαγωγή στην απαγγελία "ΤΑΚ" - περιεχόμενα

Η γάτα σου, έφαγε ένα ψάρι αλλά το ψάρι δεν πέθανε. Συνεχίζει να ζει και να κολυμπάει μέσα στο στομάχι της γάτας σου. Σαν εσένα, που ΄χεις καταπιεί μια καρδιά αλλά δεν έχεις καταφέρει να την πνίξεις ακόμη και η καρδιά ζει μέσα σου : "Τακ, τακ, τακ".


(Στη συνέχεια ο πρώτος Χορευτής απαγγέλει το ποιήμα "ΤΑΚ". Η εικονογράφηση του ποιήματος προβάλεται στην οθόνη)




ε




ε







125






130






135

VΙ. χρησμός β' - περιεχόμενα

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Βάζω τη μπαλαρίνα
Μέσα στο σώμα του θηριοδαμαστή
Και ο θηριοδαμαστής χορεύει

Βάζω τον θηριοδαμαστή
Μέσα στο σώμα της μπαλαρίνας
Και η μπαλαρίνα μαστιγώνει

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών
Ξυπόλητος

" Το σώμα που πλήγωσες
Θα σε σκοτώσει"

Ε ! Και λοιπόν !
Αν το χαϊδέψω
Θα σταθεί αθάνατο ;

Το σώμα θα λιώσει
Το πνεύμα θα σβήσει.




ε






140





145






150







155






160



VΙΙ. επεισόδιο δ' - περιεχόμενα

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών
Διψασμένος

Διψάω πολλά χρόνια, πάντα διψάω
Οραματίζομαι υγρά οράματα

Σεληνιασμένος βουτάω στη θάλασσα
Και πίνω
Αχόρταγος βουτάω στην μποτίλια
Και πίνω

Ένα μικρόσωμος άνθρωπος
Ζει μέσα στο κεφάλι μου

Όταν στεκόμαστε μπροστά στην ντουλάπα
Εγώ κοιτάζω
Αυτός δοκιμάζει όλα τα ρούχα μου

Λέει : " θα φορέσω το μπλέ "
Κι εγώ το φοράω

Αυτός αποφασίζει
Εγώ εκτελώ

Πεθαίνει
Πεθαίνω κι εγώ

Πεθαίνω
Πεθαίνει κι αυτός

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών
" Μα η αγάπη δεν πνίγεται ! "

Πνίγεται !

Χρειάζομαι μόνο μία λίμνη με νούφαρα
Και δύναμη.




ε




165





170






175






180






185






190







195





200







205






210

ΙΙΧ. μνήμη β' - περιεχόμενα

Θυμάμαι στο δημοτικό
Που σου΄ χα σπάσει τα γυαλιά
Τα πάτησα γιατί δεν ήθελες
Να μ΄ έχεις φίλο

Κι αργότερα, στα είκοσι επτά
Που πήγες και κρεμάστηκες
Για μία γυναίκα
Σε θάψανε με τα γυαλιά σπασμένα

Εσένα
Καρδιά της καρδιάς μου
Αγάπη μου

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Άνοιξες την αγκαλιά σου
Και γέμισες το τραπέζι μας παγωμένες μπύρες
Παλιά σειρά, μέσα σε όλες
Τις πανουργίες του στρατοπέδου

Φορούσες ένα λιωμένο καπέλο
Και το΄ χες καμάρι

Μετά, σου διαπέρασε μία σφαίρα το κεφάλι
Και σε θάψανε με καινούρια στολή

Εσένα
Καρδιά της καρδιάς μου
Αγάπη μου

Η σφαίρα ταξιδεύει
Πάντα έρχεται να σε βρει

Πυροβολεί εναντίον σου ο εχθρός
Τη σφαίρα που φτιάχνει στο σπίτι του
Ο σύμμαχος

" Made in U.S.A. "
Σαν τα εφηβικά μας μπλουζάκια

"Τα λες απλοϊκά, σαν παιδάκι ! "

Όταν καταπίνω τις λέξεις
Οι λέξεις μου διατρυπούν το στομάχι

Όταν αλλάζω τις λέξεις
Με ψεύτικες
Οι αληθινές από φθόνο
Μου σαπίζουν τα δόντια

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών
" Μα η αγάπη δεν πνίγεται ! "

Πνίγεται !

Χρειάζομαι μόνο μία παραμάνα μέσα σε μία μπουκιά ψωμί
Και δύναμη

Δύναμη να σκίσω τα στόματα σας Τρωάδες
Να στύψω τα μάτια σας
Γιατί δεν ξέρετε να κλαίτε τον άνθρωπο
Μόνο για τ΄ άρματα κλαίτε

Σας χλευάζει με γέλια υπόκωφα
Ο όρθιος άνθρωπος

Μην κλαίτε
Τρωάδες.




ε




ε






ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ

Εισαγωγή στην απαγγελία "Τρωάδες" - περιεχόμενα

Η μητέρα μου λέει πως στα Γερμανικά πανεπιστήμια αρέσκονται να διδάσκουν τις Τρωάδες και όχι άλλες τραγωδίες. Γιατί στις Τρωάδες οι Έλληνες δολοφονούν ένα μικρό παιδάκι, πετάνε τον Αστυάνακτα από τα τείχη. Έχουν νικήσει, έχουν σκοτώσει, έχουν κάψει και παρ΄ όλα αυτά, απόλυτοι κυρίαρχοι, δολοφονούν ένα παιδάκι.
Παρουσιάζουν τους αρχαίους Έλληνες σαν αιμοσταγείς δολοφόνους, λέει η μητέρα μου, γιατί τους βολεύει. Γιατί οι Τρωάδες επαναλαμβάνονται σε κάθε πολιορκία, σε κάθε παγκόσμιο πόλεμο, σε κάθε ειρηνευτική αποστολή - τουλάχιστον με τον τρόπο που αντιλαμβάνονται σήμερα την ειρηνευτική αποστολή οι στρατοκράτες - και είναι βολικό να λες "Αδικία υπήρχε πάντα, θύματα υπήρχαν πάντα, ε! και λοιπόν, θα υπάρξουν και σήμερα."
Άλλωστε τα ιδανικά δεν έχουν αλλάξει. Η μητέρα του θύματος θα σκίσει τα ρούχα της κλαίγοντας στο άδειο σπίτι. Η μητέρα του θύτη θα ανεμίσει τα ρούχα της πανηγυρίζοντας στους κατάμεστους δρόμους.
Γι΄ αυτό το λόγο οι μητέρες δεν είναι αθώες.


(Στη συνέχεια ο δεύτερος Χορευτής απαγγέλει το ποιήμα "Τρωάδες". Η εικονογράφηση του ποιήματος προβάλεται στην οθόνη)




ε




ε




215






220





225






230
ΙΧ. μνήμη γ' - περιεχόμενα

Τη νύχτα κοιμηθήκαμε στην παραλία
Και το πρωί τραγουδήσαμε την "Κανελόριζα"

Ένας James Dean
Ένας ερημίτης
Κι ένας χαρταετός

Ο Στράτος
Ο Γιώργος
Και ο Άγγελος

Τη νύχτα
Ο Αποστόλης κοιμήθηκε στο τιμόνι
Και η ζωή μας
Χωρίστηκε στα δύο

Στη μία
Ξύπνησε και συνέχισε να οδηγεί
Ως το κρεβάτι

Στην άλλη
Πήρε μαζί του όλα τα κάγκελα
Και βούτηξε μες΄ το γκρεμό
Μέχρι τη θάλασσα - θάνατο




ε





235






240







245






250



Χ. χρησμός γ' - περιεχόμενα

Βαδίζω
Ανηφόρες, κατηφόρες
Πεδιάδες, πεδιάδες

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Οι νέοι αγαπάνε το θάνατο
Και οι γέροι τη ζωή
Μα εγώ το θάνατο τον έχω παντρευτεί
Του φτιάχνω κάθε αυγή το πρωινό του

" Μα η αγάπη είναι αιώνια ! "

Ζωντανός θα σ΄ αγαπώ
Αλλά νεκρός δεν θα υπάρχω πια
Να σ΄ αγαπήσω

Κι όχι πως θα σε λησμονούσα εγώ ποτέ

Εσένα
Καρδιά της καρδιάς μου
Αγάπη μου

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών
" Μα η αγάπη δεν πνίγεται ! "

Πνίγεται !

Χρειάζομαι μόνο μία τρύπια βάρκα στη θάλασσα
Και δύναμη.




ε




255






260







265






270


ΧΙ. μνήμη δ' - περιεχόμενα

Ωραία μου κρατούσε η γιαγιά
Το χέρι στο λεωφορείο

Επιστροφή απ΄ το χωριό
Στο σπίτι

Όταν ο γυαλιστερός εισπράκτορας
Μου έσπασε το τόξο
- το πέταξε από το παράθυρο έξω -

Κι από τότε
Πια δεν έχω τόξο

Κι από τότε
Σκοτώνω με γυμνά τα χέρια

Σκότωσα κι εσένα

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Ωραία που φιλούσες στο χορτάρι !
Τα μαλάκια σου νερόφιδα
Τα δόντια σου
Ασβεστωμένοι νάνοι
Χόρευαν και τραγουδούσαν

Ωραίο και το ταξίδι μας
Για το Μέσα λιμάνι.




ε




275







280





285







290




ΧΙΙ. χρησμός δ' - περιεχόμενα

Βαδίζω
Μέρες, χρόνια
Μίλια, μίλια

Διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

" Το σώμα που καβάλησες
Θα λαχανιάσει ! "

Υπάρχουν συλλογές μπαστουνιών
Και ωραία ψάθινα καπέλα για τη θάλασσα
Μαντήλια κόκκινα για το λαιμό
Και μαύρα γυαλιά μεγάλα σαν σκάφαντρα

Μα εγώ δε φοβάμαι να γεράσω το σώμα
Ούτε τα σάπια πόδια φοβάμαι

Θα βαδίζω
Μέρες, χρόνια
Μίλια, μίλια

Θα διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Και με τα νύχια
Και με τα δόντια

Θα διασχίζω ένα νεκροταφείο παπουτσιών

Μέχρι το θάνατο
Θάνατος.




ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ


.

295






300







305


ΕΞΟΔΟΣ - περιεχόμενα

Εσένα λατρεύω
Άλογο με τα φερμουάρ στα μάτια

Έλα λοιπόν ! Αφηνίασε
Ρίξε το θειικό σου οξύ
Λιώσε το πρόσωπο μου

Ηδονίσου
Να ηδονιστώ

Πέσε στο γκρεμό
Να σκοτωθώ

Άλογο με τα φερμουάρ στα μάτια

Εσύ
Καρδιά της καρδιάς μου
Αγάπη μου.





ε




ε



αγγελος μιχαήλ σπάρταλης


ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ
ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ

Θεατρικό ποίημα

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΕΜΙΕΡΑ
ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ
............ΠΡΟΛΟΓΟΣ
........................ΕΙΣΟΔΟΣ
........................Ι. επεισόδιο α'
........................ΙΙ. επεισόδιο β'
............ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ "επιθυμία"
........................ΙΙΙ. μνήμη α'
........................ΙV. επεισόδιο γ'
........................V. χρησμός α'
........................VΙ. χρησμός β'
............ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ "ΤΑΚ"
........................VΙΙ. επεισόδιο δ'
........................ΙΙΧ. μνήμη β'
............ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ "Τρωάδες"
........................ΙΧ. μνήμη γ'
........................Χ. χρησμός γ'
........................ΧΙ. μνήμη δ'
........................ΧΙΙ. χρησμός δ'
........................ΕΞΟΔΟΣ





ε

ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙΩΝ

ΔΙΑΝΟΜΗ ΣΤΙΧΩΝ ΣΚΕΛΕΤΟΥ - περιεχόμενα


Ιέρεια
1-11, 13-16,19, 36, 47, 58, 68, 79-81, 94, 104-105, 118-120, 131-132, 160, 164-168, 170-181, 183-191, 193, 195, 197-199, 201, 203-209, 214-231, 241, 250, 278-279, 295-296, 298-299, 301, 303-307

Χορευτής Α'
24-27, 40-43, 50-57, 59-63, 65-66, 69-74, 76-78,82-84, 86-87, 88-93, 95-97, 122-130, 133-135, 192, 194, 202, 233-240, 242-244, 246-249, 251-253, 254-264, 266-271

Χορευτής Β'
20-23, 28-35, 37-39, 44-46, 48-49, 98-103, 106-116, 138-142, 144, 146-153, 155, 157, 159, 161-163, 274-277, 280-284, 286-289, 292

Χορός (Ιέρεια και Χορευτές)
12, 17-18, 64, 67, 75, 85, 117, 121, 136-137, 143, 145, 154, 156, 158, 169, 182, 196, 200, 210-213, 232, 245, 265, 272-273, 285, 290-291, 293-294, 297, 300, 302


(c) κείμενα και εικονογράφηση, Ε.Μ.Σπάρταλης